Als je net ‘klaar’ bent dan wordt er vaak meteen weer van alles van je verwacht. Of misschien verwacht je veel van jezelf dat kan natuurlijk ook. Je werkgever staat klaar met een reïntegratieplan, de uitnodigingen voor verjaardagen, bbq’s en ander ‘leuks,’ stromen weer binnen. Je bent tenslotte genezen.
Hoe verder met het leven na kanker?
Ik weet nog goed dat ik de eerste paar maanden als een zombie rondliep. Niet dat ik dat aan de buitenwereld liet zien, want ik vond dat ik dankbaar en blij moest zijn en schaamde me zelfs voor mijn onbehaaglijke gevoel. Ik was natuurlijk ook wel blij maar ik voelde ook heel veel andere dingen: verdriet, boosheid, angst. Ik was in de war want waarom was ik verdrietig? Ik was toch beter? Ik zei tegen iedereen dat Evelien 2.0 klaar was voor de rest van haar geweldige leven. Ik stroopte de mouwen op, verdrong de nare gevoelens en ging aan de slag met van alles. Op de oude manier…
en kwam geen steek verder.
Die manier bleek niet meer te werken. Maar hoe dan wel? Ik wist het niet. Ik was zó moe en emotioneel labiel. Ik haatte mezelf in die periode. Waar was dat sterke kankerwijf gebleven? ‘Ga sporten. Steek alleen maar gezonde dingen in je mond, hoe moeilijk kan het zijn,’ zei ik iedere dag tegen mezelf.
Uiteindelijk ben ik hulp gaan zoeken bij het Helen Dowling Instituut. Daar werken psychologen die gespecialiseerd zijn in oncologie. Je kan daar alleen of met je partner/gezin naartoe.
Ik wist niet hoe ik verder moest leven na kanker
Ik vertelde de psycholoog dat ik het gevoel had dat ik op een rotonde reed en niet kon beslissen welke afslag ik moest nemen. Dat ik het gevoel had dat ik maar wat deed, op weg naar nergens. Ik wilde vooral dat het weer werd zoals het was geweest. Het eerste wat de psycholoog tegen me zei dat het normaal was dat ik me zo voelde. Man wat een opluchting. Bijna iedereen had daar dus last van. Die vermoeidheid, twijfel, angst en boosheid hoort erbij. Dat heet verwerken.
Ok. Het is een tussenfase, voelt aan als een soort Niemandland en die fase gaat ook weer voorbij. Je bent niet meer ziek maar ook nog niet beter. Verwerken kost tijd. Je lichaam moet herstellen maar je brein ook. Die moet weer vertrouwen krijgen. Dat vertrouwen is beschadigd omdat er zomaar kanker in het lichaam kon ontstaan zonder dat je brein dat doorhad. De basale functie van je brein is om jou in leven te houden. Door de confrontatie met kanker is je brein in de stress.
Schrijven hielp me met het leven na kanker
In het ziekenhuis had je een heel team van deskundigen om je heen en nu moet je het zelf uitzoeken terwijl je daar nou juist geen puf voor hebt. Trouwens ik had ook geen idee waar ik behoefte aan had. Het op een rijtje zetten van al de verwarring in mijn hoofd, met een professional, heeft mij enorm geholpen.
Op aanraden van de psycholoog ben ik de gedachten uit mijn hoofd gaan opschrijven. Iedere dag zo’n 15 minuten. Dat noemen ze een braindump. Schrijven geeft overzicht, je ont-strest je brein en krijgt weer ruimte in je hoofd. Daardoor ontstaat ook weer meer energie. Piekeren en je zorgen maken kosten bakken vol energie. Schrijven helpt! Iedere dag een paar minuten. Stel jezelf een vraag. Bijvoorbeeld: hoe gaat het met me? Hoe voel ik me nu? Wat heb ik vandaag nodig? Wie zou me nu kunnen helpen?
Begin met schrijven. Het hoeft niet netjes of foutloos, je maakt je hoofd leeg. Heerlijk!
Algemene behoeften na een kankertraject zijn:
· Praten om alles op een rijtje te krijgen. Dit kan met een oncologisch psycholoog of coach:
· Praten met lotgenoten of 1 op 1 gesprekken. Bezoek een van de 100 IPSO Centrum voor leven met en na kanker www.ipso.nl
· Bewegen. Als je je lichaam beweegt maak je als het ware de binnenkant van je lijf en hoofd schoon en bouw je conditie op. Alles is goed: wandelen, fietsen, fysiotherapie, fitness, zwemmen, enz. Beter een paar meter dan geen.
Ik heb samen met een oncologisch personal trainer een Thuis Fit Box gemaakt, zodat je iedere dag, tussen de bedrijven door, op een leuke en simpele manier aan de conditie van je lijf kan werken.
· Ontspannen. Om je brein uit de stress te halen zodat die weer kan gaan doen waar die in ontspannen toestand goed in is: knopen doorhakken, gezonde keuzes maken, zorgen dat je optimaal kan bewegen, slapen, enz.
Ontspanning krijg je door niets te doen ;-) het moeilijkste dat er is. Aangezien je brein alles, echt alles aanstuurt kan je je voorstellen dat niets doen voor je brein als een momentje voor haarzelf is. Hè, hè, even de boel in het hoofd opruimen.
Mediteren heeft hetzelfde effect. Net als gedachteloos wandelen, kleuren en breien. Een paar keer diep ademhalen helpt ook al.
Comments